آرزوی منتظران
منتظران حضرت ولی عصر علیه السلام، چشم به راهند تا در عصر ظهور، تحوّلات وسیع و عمیق اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی، رخ دهد، به گونهای که نه فقط پایه و اساس ظلم و ستم، ویران گردد، بلکه حتّی موارد نادر و معدود ظلم و تعدّی هم اتّفاق نیفتد، و بالاخره "هیچ اثری" از ظلم دیده نشود!"لا یری اثر من الظلم" (6)
منتظران چشم به راه جامعه ایاند که در آن خونریزی وجود ندارد، و امنیت و آسایش چندان فراگیر میشود که حتّی مزاحم "خواب" کسی هم نمیشوند: "لایوقظ نائماً ولایهریق دماً" (7) مفاسد فرهنگی و اقتصادی از قبیل میگساری، زنا و ربا ریشه کن شده، و مردم با رغبت و از روی اشتیاق به بندگی خدا روی میآورند، در آن جامعه راستی و راستگوئی فراگیر میشود، نه دروغی دیده می شود و نه دروغی شنیده میشود، از این رو، به شکل رسمی یا غیر رسمی، هیچ کس سخن دیگری را "تکذیب" نمیکند، تا چه رسد به آنکه دروغ، نردبان رشد و ترقّی باشد:"به یمحق الله الکذب" (٨) و پایه و اساس این تحوّلات فرهنگی و اجتماعی و سیاسی، تحوّلی است که در دولت رخ میدهد، از این رو همه چیز با "تأسیس دولت کریمه" آغاز میشود.
بنابراین شایسته است در این ماه با عظمت از دعا غافل نبوده و طبق سفارش بزرگان هر شب مداومت به خواندن این دعا نموده و قلباً از پروردگار ظهور حضرت را خواستار شویم.
دعای افتتاح دل ها را به سوی دولت کریمه به پرواز در میآورد، و آمال و اندیشههای ما را به سمت آن هدایت میکند، ولی از این که برای آن "دولت"، چه "اقدامی" باید انجام دهیم، سخنی نمیگوید، و تکلیفی برایمان بیان نمیکند،اما مسلم است که ما باید در مسیر اطاعت ائمه علیهم السلام حرکت کنیم و از نافرمانی نسبت به آنها پرهیز کنیم و هر روز صبح با حضرت پیمان ببندیم که از یاران حضرت بوده و مطیع فرمان او باشیم.
به طور کل منتظر واقعی باید به دو نکته توجه داشته باشد: یکی آن که در دل باید به یاد حضرت بوده و آرزوی درک دولت او را داشته باشد، و دیگر آن که در عمل باید به وظایف و تکالیف خود عمل نموده و ذرهای از احکام شرعی تخلّف نکند.
به امید ظهور و بر پایی دولت کریمه اش.